Voelwaere;
Een hoopje stof, wat gruis, achteloos onder een bed geschoven.
Er is niet veel voor nodig om lange tijd te boeien.
Wat is het dat maakt,
dat deze schijnbaar onbelangrijke gebeurtenis,
niet uit ons gezamenlijk geheugen wil vervagen.
Waarom beklijft dit moment
en vergeten we de vele heroïsche gevechten op cols wel?
Het moment “Voelwaere” was omgeven door emoties die diep in de lijven binnen drongen.
Een moment van bevriezing.
De adem stokt.
Dan de schelle stem: ”Noe moste neet voelwaere”.
Stof en gruis wordt verwijderd.
Voelwaere is geboren.
