Schrik niet van de foto. Is bedoeld als eye catcher. Het was een pracht dag. Je hoort mij niet meer zeuren oven mijn enkel, die heeft zich voortreffelijk gedragen. Vanmorgen zijn we vertrokken uit Roetgen DE, met de bedoeling onze tent op te etten ergens ten zuiden van st Vith. Camping Wiesenbach, volgens de alweer Google 365 dagen per jaar open, maar vandaag zat ie er helemaal naast. Zie foto, camping is dicht eigenaren hadden andere plannen en zo werden onze plannen om Max 55km te fietsen bijgesteld naar 80. Ja ja, doelen zijn er primair om bijgesteld te worden, niets staat vast in dit leven, ok behoudens wat onoverkomelijke dingetjes. 80km heerlijke fiets route zonder ander verkeer. Dat wil zeggen fietsers, maar geen auto’s en dergelijke. Ik zat voornamelijk in het wiel, kijken naar het achterwiel van Theo, Bert, of Christ. Het deuntje van M. G. Smith speelde door mijn brein. En maar kijken naar… Gisteren bij het diner wat ontboezemingen uitgewisseld. Mijn kinderen maken zich vooral zorgen. Theo kreeg van een van hun de vraag, een oogje in het zeil te houden. De kinderen van Bert vinden het “normaal” dat pa dit soort uitdagingen aan gaat. Kids van Theo vinden het super gaaf. Tja de kinderen van Christ lijken waarschijnlijk veel op die van mij, maar ik heb een helm op. Dat scheelt. Vandaag hadden we een planning issue, Bert en Theo werpen zich op als hotel/camping reserveerders. Na de gesloten camping bij st Vith werd na uren debatteren hotel Ulftaler Schenke in Burg Reuland goed genoeg bevonden. Let op de prijs Hans, via booking slechts €120. Ik heb ons ingeschreven, dat mag ik dan doen, maar ik heb niet naar de prijs gevraagd, zo ben ik dan weer. Ach ieder heeft zo zijn dingetjes. Nog even over mijn stukje tekst van gisteren. De zinnen lopen af en toe niet zo. De reden is dat ik nooit weet hoe een zin eindigde op het moment ik eraan begin. Redigeren doe ik ff niet op dit kleine gsm’tje. Ik heb nog 19 dagen om me te verbeteren.
