Dag 12 nog 510km

De Jura. 4km 6%. Asfalt kruipt onder mijn wielen. Ik heb de kunst om met minimale snelheid niet om te vallen geperfectioneerd. De rand van de weg wordt van onkruid ontdaan, de werkers kijken me droog en weemoedig aan. Vier, vijf, zes procent, af en toe een stukje vlak om de moed niet te verliezen. Een dode vlinder op het asfalt, aangereden door een auto. Geplet door een fiets. Weldra zal de kleur van zijn vleugels als stof meegenomen worden door de wind. Wat rest is een afgietsel van de rups die hij eens was. Theo, Bert en Christ zijn allang uit het zicht verdwenen. Ik ben alleen met voorbij razend verkeer. Ik probeer mijn spieren te ontlasten, druk op de pedalen te verminderen, rustig malen. Drie km afgelegd. Soms zitten de afstanden er helemaal naast. Nu lijkt het daar niet op. Daar verschijnt uit het niets de aanduiding “top” op mijn display. Het eind inzicht, nog vierhonderd meter. De adsteeg op. Ze wachten me op bij een waterpomp. Ik snak naar adem. “Was goed te doen” zegt Chris. “was goed te doen” mompel ik. We fietsen op een plateau. Op en neer, niets is vlak. Bezaaid met kuitenbijters. Soms negen procent omhoog. Haarspeldbochten. Stap ik af? Daar staat Theo, hij wacht me op. Ik rijd door tot bij hem. Een slok water. We zitten er allemaal doorheen. De camping is prima, elke camping is prima. La Tour du Meix. Camping Domain du Surchauffant. Voor Christ een weerzien. Elf jaar geleden stond hij hier ook. Gisteren liet Christ ons een foto zien van zijn dochter Rosa naast Erik Scherder, of andersom. Christ glom trots, glinsterende oogjes. Een trotse pa. De tafel van VI met Johan Derksen hebben we achter ons gelaten. We zijn doorgeschoven naar Buitenhof. Iets meer diepgang. Er worden geheimen gedeeld, vertelt over vroegere gebeurtenissen. We komen dichterbij elkaar. Lijden verbroedert. Vijftig mensen in een kamp, dertig in een huis, vierentwintig caravaners in een stoet, vier fietsers. Dit levert een hele saaie reality op. De selectie heeft personen samengevoegd die elkaar liggen, elkaar ontzien, elkaar helpen. Saai maar goed voor de moraal. Nog even een stukje plateau met hellinkjes. Morgen zijn we voorbij Lyon. Ons doel inzicht.
Bon courage Hans

Bon Courage tout